مبانی دستور زبان خلچی

<p>ترکی خلجی زبان ترکان خلج است که در مرکز ایران (خلجستان) در ۱۶۰ کیلومتری جنوب غربی تهران در منطقه&zwnj;ای بین ساوه، قم و اراک زندگی می&zwnj;کنند. مرکز حکومتی خلجستان دستگرد است که در ۶۴ کیلومتری غرب قم قرار گرفته ولی خود این شهر خلج نیشین نیست. خلجها روستانشین هستند و در ۵۷ دهکده پراکنده&zwnj;اند. مهم&zwnj;ترین مراکز خلج&zwnj;هاروستاهای، موجان با جمعیت ۱۰۰۰ نفر، بهارستان (خراب سابق) بشارت&zwnj; آباد/بوربور و تلخآب (۳۳۰۰ نفر)، واشقان (۱۳۰۰نفر)، نادر آباد (۱۱۰۰نفر)، خلت&zwnj; آباد(۴۵۰نفر) و منصور آباد (۴۰۰نفر) زیزگان و فیض&zwnj; آباد (بیش از ۱۰۰۰نفر) و ضامنجان است. مردم خلجستان مسلمان شیعه&zwnj;اند. مردهایشان اغلب به دو یا سه زبان (خلجی، فارسی و ترکی) صحبت می&zwnj;کنند. کودکان اگرچه خلجی می&zwnj;فهمند، بیشتر فارسی حرف می&zwnj;زنند. لازم به ذکراست راهجرد ترکی خلجی لهجه مستقلی دارد و قدیمی&zwnj;ترین لهجه ترکی بوده، از نظر زبانشناسی دارای اهمیتی خاص است. تدوین فرهنگ لغات و چند شعر سروده شده به این زبان در ردیف کارهای در دست انجام است.</p>