چشم دل بگشا

آرزوی پدر آسمانی برای ما نعمت بیکران است، نه معیشتی بخور و نمیر. اگر فقیر باشیم نمی‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانیم شادمان و خوشبخت باشیم. وانگهی، لزومی ندارد که فقیر باشیم. فقیر بودن گناه است. فقیر بودن یک بداقبالی مضاعف است زیرا به‌همان میزان که می‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانید فقیر باشید، می‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانید غنی هم باشید. همانگونه که در کتاب مقدس وعده داده است:
«همه‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چیز از آن شماست»
در ازل، خدا عالمی آفرید و آنگاه انسانی معنوی خلق کرد و او را در این جهان فراوانی داد تا بر همه اینها مسلط باشد. شما خدا را وادار نمی‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنید که چیزی به شما بدهد، تنها کاری که می‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنید این است که چشم دلتان یعنی ذهنتان را به روی میراث بیکرانی بگشایید که از ازل برای شما آفریده شده و به شما اختصاص داده شده است. برای گشودن چشم دل به این فراوانی دائم تکرار کنید:
من فرزند دولتمند پدری مهربانم. پس دل و جرأتش را دارم که همواره توانگر باشم! توانگری برای رشد و کمال معنوی ضرورت دارد، زیرا به آدمی این آزادی را می‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد تا بدون دل‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نگرانی درباره امور مالی و درگیریهای زندگی روزمره، متوجه شکوفایی معنوی باشد. برای رهایی از این اعتقاد که دیگران نمی‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذراند به آرزوهایم برسم عبارات تاکیدی ویژه‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای را تکرار می‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کردم تا یاری‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ام کنند که خدا را تنها منشأ موهبت‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و برکاتم بدانم...