جان نو در تن حرف کهن

آیه اول سوره قمر را عمدتا دو گونه تقسیم کرده اند. از منظر بسیاری از مفسران، این آیه بر حادثه ای در روزگار پیامبر (ص) دلالت دارد که در طی آن ماه به دو نیم شکافته شد. در مقابل، برخی از مفسران معتقد بوده اند که آیه اول سوره قمر فقط به واقعه ای که در هنگام قیامت رخ خواهد داد دلالت دارد و حادثه شکافته شدن ماه در گذشته رخ نداده است.
کدام تفسیر موجه یا موجه تر است؟ «تفسیر متداول» که آیه را حاکی از رویدادی در گذشته می داند، یا «تفسیر قیامت شناختی» که آیه را خبری از آینده می داند؟
اثر حاضر به داوری در میان این دو تفسیر بدیل می نشیند. نخست، به بررسی شواهد و دلایلی می پردازد که به سود تفسیر قیامت شناختی وجود دارد. سپس، شواهد و دلایل تفسیر متداول را بررسی می کند. نویسنده با بررسی و ارزیابی منابع قرآنی، پیشاقرآنی و پساقرآنی نتیجه می گیرد که تفسیر قیامت شناختی موجه تر است و مجموعه ای از دلایل و شواهد متنوع از تفسیر قیامت شناختی پشتیبانی می کنند