ایستگاه عشق

نسین فرزند روزهای جنگ جهانی اول است، او که مدت ها نظامی بود پس از فراغت از این مسئولیت به علاقه همیشگی اش یعنی نوشتن مشغول شد و این کار را نه با نام اصلی خود که نصرت بود، بلکه با استفاده از نام پدرش آغاز کرد تا به دلیل نظامی بودنش مورد بی لطفی پیشکسوتان قرار نگیرد. او در خانواده ای رشد کرد که هیچ یک نوشتن نمی دانستند، بنابراین تصمیم گرفت که بنویسد و در حوزه های گوناگون داستان کوتاه، نمایش نامه، رمان، خاطره، شعر و… به شهرت دست یافت. برخی از مجموعه شعرهای به جای مانده از نسین عبارت است از: صندلی راحتی، دیوانه ها طلاق گرفتند، الاغ مرده، آقای سوت، وسیله ی ظریف، زنده باد میهن و…