گسترش روزافزون ناپایداری در عرصههای زندگی بشر و آثار عمیق آن بر کیفیت زیستپذیری، محققان و جوامع دانشگاهی را در دهههای اخیر وادار به بررسی ابعاد و زوایای گوناگون این ناپایداریها و تغییر شیوههای زندگی انسانها کرده است. با نگاهی به ابعاد و پیامدهای ناپایداری میتوان دریافت که بسیاری از این پیامدها ریشه در الگوهای مرسوم رشد و توسعۀ اقتصادی دارد که افزون بر بهرهکشی بیشتر از طبیعت و محیطزیست، به استثمار انسانی نیز دامن زدهاند. بنابراین، نیاز به رویکردهای جدید مانند اقتصاد سبز، بیشازپیش اهمیت یافته و در محافل علمی و برنامهریزیهای شهری و منطقهای نیز جایگاه مهمی را به خود اختصاص داده است.