نزدیک به یک صد سال از آغاز آموزش علوم تربیتی در ایران می گذرد. در طی سال های پیش از آن کشور ما تحولات تاریخی، اجتماعی و اندیشه ای گسترده ای مانند گرایش به نوخواهی، تأسیس دارالفنون، اعزام محصل به خارج و مشروطیت را پشت سر گذاشته بود. علوم تربیتی به عنوان یک رشته دانشگاهی بر بستر چنین تحولاتی شکل گرفت و پس از آن، متأثر از تحولات مهم دیگری مانند انقلاب اسلامی و رویدادهای پسینیی آن، توسعه پیدا کرد. امروزه، از تلاش برای تغییر مبانی معرفتی به عنوان یک ویژگی مهم و از ضرورت آموزش شایستگی محور با هدف اشتغال فارغ التحصیلان این رشته به عنوان یک نیاز مهم می توان سخن گفت.