نگارنده مقاله حاضر با بررسی آثار شیعه شناسان غربی درصدد است تا از میزان و نحوه شناخت آن ها در مورد آموزه های عقلانی اعتقادی شیعه امامیه (عدل و امامت) مطلع شود. شیعه شناسان مورد مطالعه در این مقاله عبارت اند از: ویلفرد مادلونگ، مایر بارآشر، اتان کوهلبرگ، ونزبرو، رون بوکلی، هانری کربن، مونتگمری وات، هاینس هالم، و آندرو نیومن. نویسنده در پایان مقاله با توجه به وجوه مثبت و منفی آثار شیعه شناسان غربی پیشنهادهایی جهت بازنگری درون دینی در جنبه های نظری و عملی به صاحب نظران شیعه دوازده امامی ارائه می کند