رهیده

کجایید ای ز جان و جا "رهیده"
کسی مـَر عقـل را گوید کجایی
آن رهیدۀ بی‌تردید که سبک‌بار می‌خواند «من حسین‌بن‌علی‌ام و قسم خوردم از شما نترسم.» این روزها بیشتر از هر دورۀ تاریخی دیگری حسرت‌برانگیز است.
در کتاب رهیده هجده نویسنده از تجربه‌هایی نوشته‌اند که در دل سنت عزا شکل گرفته‌ و دریافت و برداشتی تازه با خود آورده‌ است.
در این کتاب هجده روایت از زنده ماندن آیین محرم و شرح تنیده شدن اتفاق سال شصت و یک هجری در تاروپود زندگی امروز را می‌خوانید.
تفاوت سبک زندگی و دغدغه‌های نویسندگان باعث شده که هر کدام از زاویه‌ای به این ماجرا نگاه کنند و هر روایت طعم و لحن اقلیم یا فکری را داشته باشد که نویسنده در آن رشد یافته است.

سال 61 هجری سال برآشوبیدن بزرگ است. سالی که یکی از آزاده‌ترین و راستین‌ترین انسان‌های تاریخ علیه ظلم و جور زمانه‌اش برخاست، قیام کرد، جنگید و جانش را فدای آزادی کرد. به واقع این برآشوبیدن او، حسین بن علی(ع)، خشمی بود که زمانه و تاریخ مردمش به آن نیاز داشتند تا یاد بگیرند و آگاه باشند که نباید زیر یوغ ظالم و جبّار بمانند و به ظلم تن دهند، حتی اگر فرجامش مرگ باشد، چرا که مرگ در آزادگی و راه آزادی ارجح است به زیستن زیر تیغ جبّار ستمگر، حتی اگر آن ستمگر نام خدا و دین را بر ستم خود نهاده باشد. درس او نه فقط به آن مردم، که به همه‌ی تاریخ بود، به گذشته، اکنون و آینده، در هر سرزمین و در هر زمان. کتاب «رهیده» بخش چهارم از مجموعه‌ی «کآشوب» نشر اطراف است که روایت‌های مختلف نویسندگانی را در خود جای داده که از محرم و آشوبش، رهایی و رهیدن‌اش، خشم و بی ترسی‌اش نوشته‌اند و خاطره‌هایشان از بودن در مجالسی که در گوشه و کنارشان به نام اباعبدلله (ع) است و همیشه خاطره‌اش در خاطره‌ی فردی و جمعی ما می‌ماند. «رهیده» هجده روایت هجده نویسنده است از بودن در محرم 61 هجری و بودن در 14 قرن پس از آن و نقطه‌های اتصال آن محرم و حالا و همیشه‌شان.