معمولاً در شرایط طبیعی و سالم، در فعالیتهای ذهنی انسان، توجه به «کاربرد عملی» میشود. البته از آنجا که «عمل» تعلیقپذیر نیست و چون «تأمل» به طور عادی در کوتاه مدت تحقق پیدا نمیکند، ارزش و اعتبار آن نیز به ناچار زیر سئوال میرود. البته نمیتوان فراموش کرد که تأمل نیز، در حد خود، مقتضیاتی دارد و بیشتر به آینده میاندیشد و از انجام عمل فوری روی برمیگرداند و به همین دلیل چه بسا در آن نوعی سهلانگاری پدید میآید و به همین دلیل اکثر مردمان فکر بی عمل را مذموم میدانند که البته همینطور هم هست، ولی آیا چنین باوری را همیشه صادق میتوان دانست! هرچند واقعاً فکر بی عمل مذموم است و همگان دربارۀ این موضوع توافق دارند، ولی آیا همچنین نمیتوان گفت که چهبسا صدمه و خطر عمل بدون فکر نیز بسیار خطرناکتر و دامنهدارتر از فکر بی عمل است!