به غوغای باران

سونیا بالاسانیان هنرمند تجسمی و شاعر است. او به زبان ارمنی شعر می‌گوید. نخستین گام‌های او در عرصۀ شعر در سال ۱۹۶۵ میلادی (۱۳۴۴ شمسی) در بیست‌وسه سالگی برداشته شد، وقتی که او در تهران با گروه ادبی «نور اِج» متشکل از برخی شاعران نوجو و مدرن ارمنی‌زبان آشنا شد و با آنها شروع به همکاری کرد. شعرهای بالاسانیان لایه‌های متنوع دارند، و ژرف و لبریز از نوسانات ذهنی و احساسات پنهان و آشکارند. تأثیر متقابل شعر و تصویر در آثار او به گستردگیِ شکل‌های بیان و دامنۀ نگاه منجر شده است.
در فاصلۀ ده‌سالۀ انتشار دفتر اول و دومش (۱۹۸۲-۱۹۹۱ میلادی) تحول جالبی در وضعیت ذهنی و جهان‌بینی شاعر رخ داده است. شاعر در کتاب اول درون‌گرا و سوررئالیست است و از احساسات بسیار خصوصی سخن می‌گوید اما در کتاب دوم تأملات جمعی و برداشت‌های برون‌گرایانه را جایگزین احساسات شخصی کرده است، به طوری که دفتر دوم شعر او مملو از تصاویر فضاهای شهری و روستایی، و نیز آیین‌ها و مراسم سنتی ملی و خانوادگی است که بر پس‌زمینۀ نقد اجتماعی تصویر شده‌اند.