گستره هرمنوتیک فلسفی

کتاب حاضر مجموعۀ هفت جستار مهم از گادامر است که همگی پس از «حقیقت و روش» نگاشته شده‌اند. در بخش نخست کتاب حاضر که بیشتر حول محور گسترۀ «هرمنوتیک فلسفی» مفاد و دلالت‌های آن و نیز تعیین مرزهای آن با سایر حوزه‌های معرفتی می‌چرخد. گادامر تلاش می‌کند که با بازگشت به «حکمت عملی» باستان و مشخصاً فلسفۀ عملی ارسطو و فن خطابۀ او، دامنه و گسترۀ هرمنوتیک فلسفی خود را تعیین کند. افزون بر این تلاش می‌کند با تاکید بر مفاهیم فلسفی یونانی همانند آرته، لوگوس، تئوریا، تخنه، ارگون، پراگسیس، پوئسیس، انرگیا، اتوس، متکسیس، میمسیس، فرونسیس، فیلیا و بایوس، برداشت غیر دقیق فلسفه و علم دورۀ مدرن از تلقی فیلسوفان باستان از این مفاهیم را به چالش کشد و از این طریق چشم‌انداز دیگری برای مواجهه با متون و زمینۀ آنها عرضه کند. در بخش دوم کتاب، گادامر به مواجهۀ هرمنوتیکی با فیلسوفان یا سنت‌های فکری پیش از خود می‌پردازد. او در این مقالات با رویکرد هرمنوتیکی و وسواس ویژۀ خود یا فیلسوفانی همچون افلاطون، ارسطو، هگل، هایدگر و دریدا به گفت‌وگو می‌نشیند و بر آن است تا در لابه‌لای آثار و متون این فیلسوفان و نیز با عنایت به اصطلاحات و نظام فلسفی آنها تفسیری متمایز در موضوعی خاص به دست دهد و بصیرتی جدید در بارۀ اندیشۀ این فیلسوفان و به طور کلی در مورد سنت فلسفی غرب ارائه کند.