فلسفه تاریخ

این کتاب به طور مفصل به بحث مهم فلسفه تاریخ پرداخته است.نویسنده معتقد است: فلسفه ی تاریخ به معنای عام کلمه، یعنی تصوری که اقوام مختلف در امکنه و ازمنه ی متفاوت از سرنوشت و از گذر حوادثی که بر آنها رخ می داده، داشته اند. به این معنا فلسفه ی تاریخ ( صرف نظر از این مطلب که این اصطلاح را ولتر در قرن هجدهم به کار برده باشد یا نه ) هم قدمت دارد و هم عمومیت. به هر ترتیب در هر نقطه ای از جهان هر قومی چه از لحاظ اعتقادات دینی خود و چه به نحو دیگر، تصوری در مورد سرنوشت خود داشته اند و سرگذشت خود را بر آن اساس می فهمیده اند. فلسفه ی تاریخ به معنای اخص کلمه یعنی نظریه هایی که بیشتر در عصر جدید ( احتمالا از قرن هفدهم میلادی به بعد ) درباره ی تاریخ مکتوب بیان شده است. به این معنی فلسفه ی تاریخ نه قدمت دارد و نه عمومیت و خاص فرهنگهای عصر جدید است. با این که در اواخر قرن بیستم و در مرحله ای که «پسامدرن» گفته می شود، از اهمیت آن به مراتب کاسته شده است.