درس های دیپلماسی

اگر کسی به مقام سفیر ایالات متحده در کشورهای اروپایی گمارده شود، به سادگی دوستی سیاسی برای رئیس‌جمهور آن کشور خواهد بود و نزدیکی با رئیس‌جمهور نیز بخشی از کمبودهای وی در مسائل محلی را پوشش خواهد داد. حتی اگر این سفیر بازرگانی دارا باشد، می‌تواند گوشی تلفن را بردارد و بدون نگرانی از جایگاه کاری خود، به رئیس‌جمهور بگوید که فلان سیاست خارجی‌اش اشتباه است.

به طور معمول دیپلمات‌های حرفه‌ای به 65 درصد باقی‌مانده از مناصب سفارتی در کشورهایی به جز کشورهای اروپایی گماشته می‌شوند؛ کشورهایی که با بیماری، نداری و جنگ‌های داخلی دست به گریبان‌اند. در این میان، وزارت خارجه آمریکا، با توجه به فضای غبارآلود، تروریسم و جنگ‌های بالکان که در ذهن‌ها بر جای مانده بود، کاخ سفید را وادار می‌کند که افزون بر در اختیار گزاردن خانه‌ای مجهز، بهره‌مندی از آب و هوای خوب و فراغت استفاده از امکانات و گشت‌زنی‌های دریایی، دیپلماتی حرفه‌ای را برای مقام سفارت ایالات متحده در آتن کنار بگذارد. وزارت خارجه دیپلمات‌های مشهوری را در اوج فعالیت آنها در وزارت خارجه برای این مقام نامزد کرد؛ کسانی که کارشان را از ماموریت کم پایه کنسولگری آغاز کردند و به طور معمول تجربه‌ای سی‌ساله در سمت‌ها و کشورهای گوناگون دارند.

من در جایگاه مشاور سیاسی در یونان با چهار سفیر کار کرده بودم و با دو تن دیگر از آنها نیز آشنایی داشتم. هفتمی هم در ژانویه 2005 به آتن رفت. بعید بود که من هشتمی باشم. من تحلیل‌گر خوب و منشی ورزیده‌ای در تهیۀ تلگراف‌ها بودم که توان فراگیری خوبی در یافتن فصل مشترک با خارجی‌های مشکوک در خارج از سفارت داشتم، و در کل، برخی از نادرترین مهارت یک دیپلماسی موفق را دارا بودم.