معروفترین اثر رولان بارت در زمینهی روایت شناسی، مقالهی «درآمدی بر تحلیل ساختاری روایت ها» 1966 است که به همراه مقالات مهمی از گریماس، برمون، اکو و .. در شمارهی هشتم مجلهی کامونیکاسیون با عنوان «پژوهش های نشانه شناسی: تحلیل ساختار روایت» چاپ شده است. بارت در کنار ساختارگرایان و با بهره گیری از نظرات صورت گرایانی چون پراپ و توماشفسکی، روایت را در سه سطح توصیفی کارکردها، کنش ها و روایتگری بررسی می کند. اما در مقالهی کمتر مشهور «کشتی با فرشته: تحلیل متنی سفر پیدایش» 1971 با وجود چشم انداز های ساختاری به سوی تحلیل متنی حرکت می کند و پس از تحلیل پی رفتی، مروری بر تحلیل ساختاری (کنشوری و کارکردی) داستان دارد.