شبرنگ بهزاد

اهمیت بررسی نمادهای اسب، به دلیل حضور دایمی آن در تمامی آیین‌ها و باورها، و همچنین در ناخودآگاه آدمی، در رویاها، ادبیات، هنرها، خرافه‌ها و.... است. با این همه لازم به یادآوری است که نمادهای اسب نیز هم‌چون نهادهای هر موضوع دیگر دو وجه دارد: اسب که نماد عقل و غریزه مهارشده و مطیع است، الگوی ازلی هوس و سرکشی نیز هست. گاه موجب خیر و گاه موجب شر است. اسب، مرکوب، محمل و مظروف انسان و بدین‌ترتیب سرنوشتش از انسان جدایی‌ناپذیر است. در تمامی سنت‌ها، آیین‌ها، اسطوره‌ها و قصه‌های پریان، وقتی اسب و انسان در کنار هم می‌آیند، گوشه‌هایی از هزاران امکان دوستی یا ندرتا دشمنی میان اسب و انسان بازگو می‌شود. کتاب حاضر پس از نگاهی به رمزپردازی اسب از روایات پریانی، اسطوره‌ای و حماسی به نمادگرایی اسب در جام حسنلو و نیز آیین سرسپاری در ملل و نحل و رمزهایش اختصاص دارد.