تند خوانی

تمایل برای به حرکت در آوردن لب‌ها در حین خواندن کلمات، تولید آوای فرعی نامیده می‌شود. این یک مرحله طبیعی در فرآیند یادگیری خواندن است و در بچه‌هایی رایج است که به آنها آموزش داده می‌شود، تا با استفاده از روش آوایی (الفبایی) با صدای بلند بخوانند. تولید آوای فرعی می‌تواند مانعی برای یادگیری تندخوانی در افرادی باشد که درک‌شان به آن وابسته است. زیرا ممکن است سرعت خواندن کلمات را پائین بیاورد. با این همه این امکان کاملاً برای مغز شما وجود دارد که تا ۲ هزار کلمه را با آوای فرعی ادا کند. بنابراین، این ویژگی در خواندن اصلاً مشکل محسوب نمی‌شود. مزیت آوای فرعی این است که می‌تواند کلمه‌ای را که خوانده می‌شود تقویت کند. شما می‌توانید استفاده از صدای درونی را به صورت انتخاب‌شده برای تأکید کلمات و مفاهیم مهم برگزینید و با افزایش صدا هنگام ضرورت، آن را عیناً به شکل ذهنی، بلند بلند ادا کنید! آن گاه این تکنیک به یک وسیله تقویت حافظه مثبت تبدیل می‌شود. آوای فرعی می‌تواند برای افراد مبتلا به خوانش‌پریشی مفید باشد، زیرا در حین خواندن کلمات، صدای آنها درونی و ملکه ذهن‌شان می‌شود و به عنوان یادآورنده‌ای عمل می‌کند که شکلی از حروف مجزاست و برای هر قسمت راست و چپ مغز جذابیت و گیرایی خواهد داشت. استفاده از انگشت برای دنبال کردن کلمات برای پی بردن به تفاوت بین حرکت چشمی که به آن کمک می‌شود و چشم دیگری که این کمک را دریافت نمی‌کند، با یکی از دوستان خود آزمایش زیرا را انجام دهید: دایره بزرگی را در ذهن خود مجسم کنید. آن گاه طرح کلی آن را دقیقاً با چشمان خود دنبال کنید. تقریباً همه افراد بدون استثناء با این تمرین شکلی تولید می‌کنند که با دایره خیلی فاصله دارد! و بیشتر شبیه خطوط درهم و نامنظمی است که در شکل چپ صفحه مقابل، نشان داده شده است و برای اکثر مردم این تمرین مشکل است. اکنون این کار را دوباره تکرار کنید، اما این بار از دوست خود بخواهید که با انگشت شکل دایره را در هوا ترسیم کند و شما هم با چشم خود آن را دنبال کنید. اکثر افراد با این تمرین مشکلی ندارند و چشم‌های‌شان به آرامی و تقریباً به شکل یک دایره کامل حرکت می‌کند.