لوط

لوط فرزند بتوائیل، نوه پسری تارخ و برادرزاده ابراهیم(ع) بود. وی همچنین برادر مادری ساره، همسر ابراهیم، بود. لوط(ع) به همراه ساره از کسانی بودند که در جریان دعوت ابراهیم(ع) به یکتاپرستی در بابل به وی ایمان آورد. در سوره عنکبوت به ایمان او به خدا اشاره شده است. وی پس از مأموریت مهاجرت ابراهیم به سرزمین کنعانیان در فلسطین همراه وی عازم آن منطقه شد. لوط برای دعوت مردم به یکتاپرستی به برخی شهرهای فلسطین رفت. در قرآن صفات نیکویی به وی نسبت داده است. او را دارای برتری دانسته و حکمت و علم به وی داده شده است. در برخی منابع لوط فردی با سخاوت و میهمان‌نواز معرفی شده است.