رباعیات پسوآ

ما با هستی می­خوابیم. این جرم عظیمی است،

آن هم در بی‌نظمی‌ای که ما را مقید می‌کند.

انسان تلاقی رؤیا و مستی است،

و پوچی که از این نسل به نسل بعد پیش می‌رود.