این مجموعه برگرفته از کتاب «گفتوگوهای تنهایی» دکتر علی شریعتی است. وجه ممیزة این نوشتهها، مخاطبی فرضی است که طرف گفتوگو با شریعتی قرار گرفته است. در این گفتوگوها موضوعات مختلفی به بحث گذاشته شده است؛ از مفهوم، جایگاه و وظیفة روشنفکر گرفته تا تناقضاتی که شریعتی در پروژه و اندیشههای خود میتواند به آن متهم شود. در این گفتوگوها شریعتی در حقیقت به جای دو نفر مینشیند؛ به جای منتقد و به جای پاسخگوی. به تصریح کتاب خواندن این متن، روشن میکند که بهترین منتقد شریعتی خود اوست، حتی اگر در پاسخها همیشه قانعکننده به نظر آید. این نوشتهها تاریخ ندارند اما با توجه به موضوعات مورد جدال، میتوان تصور کرد که باید به سالهای پایانی دهة چهل و سالهای آغازین دهة پنجاه برگردد.