درباره ی جهان ملک خاتون می توان گفت که در تعظیم عشق و صبر بر جفای محبوب تا به حال شاعری این میزان سخن نگفته است؛ گویی او تنها برای نوشتن از عشق و ناله از فراق می زیسته است. به هر رو، تکرار این مفاهیم در دیوان او شاید به مذاق روحیه ی امروزی ما شیرین نیاید ولی باید به یاد داشت و توجه کرد که او کی بود، در چه قرنی و در چه خانواده ای می زیست و این که توانسته این حجم از شعر را پنهان دارد یا به نحوی نگاه دارد که اکنون به دست ما برسد حتما قصه ای پر نشیب و فراز داشته است که مقدمه اش بر دیوان گویای بخشی از تاریخ زیست زنان است.