متن و ترجمه منظوم قصیده تائیه کبری

ابن فارض، شخصیت غریبی است و از ره این غربت، قرابتی با حافظ شیرازی دارد. از او تنها همین دیوان قصاید مانده و نه هیج اثری به نثر؛ و او به واسطه ی قصاید خویش، سلطان العاشقین لقب گرفته و «تائیه»ی او و شروحی که بر آن نوشته اند، قرن ها منبع تدریس و تحقیق و البته مصدر وجد و حال و ذوق بوده است. نام ابن فارض در سده ی هفتم در کنار نام بزرگانی چون ابن عربی و صدرالدین قونوی برده می شود. قصیده ی تائیه ی کبرای او در کنار فصوص» ابن عربی و فکوک» قونوی، از منابع مهم مورد استفاده ی جویندگان معرفت بوده است.