کوی طریقت

«صفی‌الدّین اردبیلی» یکی از پرنفوذترین و مردمی‌ترین چهره‌های تصوّف ایران است که از یک‌سو در گسترش این شیوۀ زندگی در میان طبقات روستایی و ایلات و عشایر و تودۀ شهرنشین سهم عمده‌ای دارد؛ و از سوی دیگر زمینه‌ساز یکی از مهم‌ترین نهضت‌های صوفیانه‌ــ   شیعی در تاریخ ایران است. صفی‌الدّین یکی از واپسین پیرانی است که میراث تصوّف کارساز و قابل فهم و لطیف ایران را کمابیش در گفتار و کردار خود جلوه‌گر ساخته‌اند؛ تصوّفی مثبت و اجتماعی، مبتنی بر ذوق و حال و بینش و صدق و صفا که ریشه در واقعیّت‌های ملموس زندگی آدمی دارد و هنوز به خیال‌بافی‌های معرفت‌نما و تأویلات دور از هرگونه ضابطه و باریک‌ریسی‌های معمّاگونۀ بی‌ثمر کشیده نشده.کتاب حاضر مجموعۀ بررسی‌هایی است دربارۀ احوال و اقوال این «پیر» که براساس جست‌وجو و تأمّل در صفوة‌الصّفای ابن‌بزّاز اردبیلی و دیگر منابع معتبر فراهم شده است. در این مقالات بر آن بوده‌ایم تا خواننده را با «مقامات» شیخ صفی‌الدّین آشنا کنیم و جهات مثبت و منفی زندگی و شخصیّت او را بازنماییم.