در تعالیم و آموزه های دینی، نزاعی تاریخی میان جبهه حق یعنی انبیای الهی و اوصیای آنها(ع) ازیکطرف و طاغوت، استکبار، فراعنه تاریخ و در مجموع، جبهه باطل از سوی دیگر، ترسیم شده است. رویارویی که ازیکطرف بر محور دعوت به توحید و اقامه آن برای حاکمیت دین خدا و از سوی دیگر بر محور شرک، کفر، دنیاپرستی و شیطان محوری است. این درگیری در نقطه اوج خود در دوران معاصر، همان درگیری تمدن جدید غرب با ادیان الهی ازجمله اسلام و بهطور برجسته نظام اسلامی است. پرسش اصلی، اما این است که آیا این درگیری و نزاع تاریخی در چهرهای ثابت و همواره از جنس سخت بوده است و یا چهره آن در ادوار مختلف تغییر یافته است؟ مدعای پژوهش مبتنی بر آن است که این چهره در درازنای تاریخ تا امروز نمیتوانسته ثابت باشد و رویکرد غیرنظامی و نرم، پایه اصلی این مقابله و رویارویی را تشکیل میداده است.