هدف اصلی مولفان از نگارش این اثر از دیدهای بلند پروازانه میآمد که مدت ها در ذهن خود آن را پرورش داده بودندء اینکه مزیت اصلی مراقبهء فراتر از حالت روحی لذتبخشی که میتواند ایجاد کندء ویژگیها و صفات ماندگاری هستند که به دست میآیند و از آن با عنوان ویژگی دگرگون شده یاد میکنند
. ویژگی تازه ای است که از تمرین مراقبه به دست میآید فارغ از خود مراقبه به جا میماند.
آنها رفتار روزانه ما را کاملا تشکی میدهند واین ماجرا منحصر به زمان انجام مراقبه یا کمی بعد از آن نیست. اما بررسی ذهنآگاهی - یا هر تنوع دیگری از مراقبه - از زاویه دید علمی با این سوال شروع میشود که این روش چه زمانی کارآمد میباشد و چه زمانی نیست؟
آیا این روش به کسی کمک میکند؟ آیا مزایای آن فرقی با مثلا ورزش دارد؟ این سوالها از جمله سوالهایی هستند که این اثر به آنها جواب میدهد.