اگر تحقیقات عرفانی آسیبشناسی شود و مقتضیات جدید نیز مدنظر قرار گیرد، این حقیقت بهخوبی معلوم میشود که مانند بسیاری از عرصههای علمی و تحقیقی، تحقیقات انفرادی و کوششهای شخصی هرچند در جایگاه خود باارزش و سودمند است، برای تحقق اهداف بزرگ کافی نیست. برای رفع این کاستی ضرورت دارد مراکز تحقیقی با برنامههای مشخص و دارای اهداف روشن شکل گیرد و با سامانبخشیدن به فعالیتهای علمی در این حوزه آنها را هدفمند سازد و تحقیقات گروهی را رونق بخشد.