در اوایل دهه ی هزار و نهصد و هشتاد میلادی، در یک ایستگاه قطار در شیکاگو، مردی به زنی در ملا عام و در پیش چشم مشاهده گرانی چند، تجاوز کرد؛ و هیچ کس اقدامی ننمود. در تحقیقات بعدی از مشاهده گران درباره ی علل بی اعتنایی، هریک داستانی ساخت، از جمله این که «ماجرا واقعی به نظر نمی رسید»، «از حمله متجاوز به خودم می ترسیدم»، «ترس از پی آمدهای حقوقی دخالت» و از این دست بهانه ها.
کوک می گوید این وضعیت مرا به این فکر انداخت که در مورد اصل کارساز امر به معروف و نهی از منکر در اسلام - که می تواند مانع چنین وضعیتی شود، تحقیق کنم؛ و ملاحظه نمایم که مذاهب گوناگون اسلامی، چه روی گردهایی را برای توسعه ی اخلاق مسئولیت و مداخله به نفع مظلوم، پی گرفته اند.