من و پلاترو

یکی از بهترین آثار کلاسیک ادبیات مدرن اسپانیا. جادوی توصیفی محض... خوان رامون خیمنس با خرگوش کوچولوی خود پلاترو در مورد روستای مادری مادری‌اش در آندلس صحبت میکند. گفتگوی آنها پرتره‌ای از خیابان‌ها ، خانه ها ، حیوانات ، کودکان و ... را ترسیم می کند. همراه با سکوت خالصانه اش گاه به عنوان یک مشاهده‌گر و گاه شرکت کننده، روال زندگی روزمره ی دلخراش را بر دوش می کشد. خیمنس با اضطراب جست و جو می کند و خار بلندی را از سم پلاترو خارج می کن ، و الاغ نیز او را نوازش می کند. این کتاب که به صورت مجموعه ای از شعر نوشته است تنهایی یک انسان و دوست شدنش با یک خر را به تصویر می کشد. من و پلاترو شرح انسان گریزی کسی است که یک حیوان را به عنوان همدم خود انتخاب کرده است. خیمنس در ابتدا این کتاب را برای بزرگسالان نوشته بود اما به دلیل وجود شخصیت دوست داشتنی پلاترو کودکان نیز از این اثر استقبال کردند. خیمنس بیش از هفتاد کتاب نوشت ، و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1956 شد. او توسط جمهوری جدید به عنوان پیشگام و سرچشمه ی همه کسانی که پس از او به زبان اسپانیایی می نویسند ، مورد استقبال قرار گرفته است.