توانبخشی شانه

این کتاب از تجربه ما حاصل شده است که تحرک‌بخشی محافظت شده زود هنگام پس از جراحی شانه منجر به کاهش سریعتر درد بعد از عمل و بازگشت زودتر به عملکرد می‌شود. مهم این است که این کار بدون افزایش خطر شکست جراحی انجام شود. مجموعه‌ای از شواهد برای حمایت از این موضوع وجود دارد. با این حال انتخاب ورزش مناسب بعد از جراحی و دانستن اینکه چه چیزی “بی‌خطر” است می‌تواند یک چالش باشد. هدف از این کتاب این است که اولاً درمانگر بتوانند بر اساس هدف اصلی و شواهد موجود در مورد میزان فعال شدن عضلات شانه در طی هر تمرین، تمرینات مناسبی را برای بیماران خود انتخاب کند. ثانیا منبعی برای بیماران است که بعد از مراجعه به درمانگر مطمعن شوند که تمرینات تجویز شده را به صورت صحیح انجام می‌دهند. تمرینات با توجه به درصد حداکثر انقباض ارادی[1] (MVC) عضلات مربوطه در طی هر تمرین به سه مرحله اولیه[2]، میانی[3] و پیشرفته[4] تقسیم می‌شوند. مرحله اولیه کمتر از 20 درصد MVC، مرحله میانی بین 20 تا 40 درصد MVCو مرحله پیشرفته بیشتر از 40 درصد MVC. مهم است که درک کنیم در حال حاضر شواهدی که همبستگی بین سطح فعال‌سازی و نیروی تولید شده در شانه را نشان دهد، وجود ندارد. با این حال، مطالعاتی وجود دارد که سطح فعال شدن عضلات شانه با بازو در یک زنجیره و همچنین تمرینات سنتی غیرفعال پس از عمل جراحی را نشان می‌دهد. تمریناتی که در مرحله اولیه توصیه کرده‌ایم، عضلات روتاتور کاف را بیش از میزان ذکر شده در آن مطالعات فعال نمی‌کنند. طبقه‌بندی تمرینات به مراحل اولیه، میانی و پیشرفته مربوط به وضعیت بعد از عمل است، اما به وضوح تمام تمرینات این کتاب در بازتوانی عمومی شانه کاربرد دارند. در صورت عدم وجود آسیب یا جراحی، آن دسته از تمریناتی که در مراحل میانی و پیشرفته ذکر می‌شوند، ممکن است زودتر در توانبخشی تجویز شوند. نکته اصلی این است که تمرینات را با توجه به مشکلات اصلی بیماران انتخاب کنید و اطمینان حاصل کنید که تمرین به موثرترین روش اعمال می‌شود. این کاملاً به درمانگر و استدلال بالینی او بستگی دارد.