مسلک العارفین

مسلک العارفین دستینه ای کهن از آثار عارفان ناحیه ماوراء النهر است. رساله ای عرفانی از اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری قمری که بارها کتابت شده و دستنویس های متعددی از آن در سراسر دنیا یافت می شود و در بردارندۀ حقایقی از زندگی و شیوۀ سلوک و آداب پارسایانی معروف به خواجگان است . دانستنی هایی دربارۀ شیوه های تلقین ذکر و ذکرگویی و همچنین انواع خرقه های ایشان، و حکایت هایی دربارۀ رنگ خرقه و چگونگی پوشیدن آن در میان عارفان این سلسله در این اثر وجود دارد که آن را در میان کتاب های دیگر عرفانی قرن هشتم چون اوراد الاحباب و فصوص الآداب باخرزی جای می دهد نثر زیبای کتاب سخت تحت تأثیر مستقیم مرصاد العباد نجم الدین رازی است و بخش هایی از آن در زمرۀ زیباترین متون ادب عرفانی فارسی قرار می گیرد این کتاب مشتمل بر لغات و واژگان و تعبیرات خاص آن دورۀ مردم ناحیه بخار است که می تواند به گنجینۀ غنی ادب فارسی افزوده شود.