ماوراء اصل لذت

در سال 1920 میلادی، کمی بعد از جنگ جهانی اول، فروید کتاب کوچکی را تحت عنوان ماوراء اصل لذت از آنجا آغاز شد که در سالهای بعد از جنگ افراد باقیمانده و صدمه دیده از جنگ علائمی را نشان می دادند و شکایاتی داشتند که تجزیه و تحلیل آنها با روانکاوی بر اساس تکیه بر اصل لذت مشکل بلکه غیر ممکن بود فروید از خود می پرسید که چرا این بیماران تجربیات تروماتیک صدمه زا و صحنه هایی از جنگ را بصورت کابوس های ترسناک و هراس ممتد بی وقفه مشاهده می کنند و این صحنه های آسیب زا در مخیله و یا رفتار آنان تکرار می شود؟ آنها چه لذتی از این بازی روانی می برند. چرا این کابوسها، هر بار به شکلی ولی از زاویه دیگری در خواب و بیداری بر آنان ظاهر می شود؟