کشتن امید

در پایان جنگ جهانی دوم، هر آمریکایی با سن بیش از 40 سال به مدت 25 سال، یعنی میانگین دوره‌ی لازم برای تولید عداوت، مورد تهمت ضدکمونیستی واقع شده بود. کمونیسم‌ستیزی، مستقل از پدر سرمایه‌داری‌اش، حیاتی از آن خود به وجود آورد. تعیین‌کنندگان میانسال خط‌مشی و دیپلمات‌ها در واشینگتن، در دوره‌ی پس از جنگ، ملت‌ها، جنبش‌ها یا افراد را به دیده‌ی کمونیست‌ها و "ضدکمونیست‌ها" می‌دیدند. آنان هم‌چنان به خط‌مشی کاملا آشنای خویش در خصوص استقرار و یا حمایت از پلیدترین جباران جهان نیز پایبند هستند؛ جبارانی که از ظلم و تعدی آن‌ها هر روز در صفحات روزنامه‌ها سخن می‌رود. مانند کشتارهای بی‌رحمانه‌ی روش‌مند، شکنجه‌ی پیشرفته، شلاق زدن در ملا عام، شلیک سربازان و پلیس به اجتماعات و... در این راستا در کتاب حاضر بیانات مقامات عالی‌رتبه و میان‌پایه‌ی واشینگتن، خط‌مشی آن‌ها، اوضاع و احوال مجادله‌آمیز جهانی و... بیان شده است. هم‌چنین مطالبی درباره‌ی سازمان سیاه، روابط خارجی و نظامی ایالات متحده، دخالت حقوق بین‌الملل و... بازگو شده و در ادامه به جنگ‌ها و تجاوزات چین، ایتالیا، یونان، اروپای شرقی، سوریه، آلبانی، فرانسه، ویتنام، عراق، افغانستان، امپراتوری آمریکا و... در حدود سال 1940 تا کنون اشاراتی شده است.