در این مطالعه، تطور فکری نصر حامد ابوزید در گذر تاریخی عمر وی بررسی شده است. او سودای عبور از ظاهر متن اسلامی برای رسیدن به نسخه ای نوشده و فراخور دنیای مدرن دارد؛ شیدایی به غرب و وازدگی از شرق.
او برای این گذار تاویلی، ابتدا، میراث معتزلی را پسندید، سپس، میراث صوفیانه مصر را و سرانجام از نسخه ای گادامری پرد برداشت. این مطالعه برای مرور بر میراث معتزله در تاویل و صوفیه در تعبیر، و شیوه پیوند ابوزید میان این دو مفید خواهد بود. نیز الگویی احتمالی برای نقادی اندیشه به صورت تاریخی -تحلیلی است.