مدرنیته،کثرت گرایی و بحران معنا

مدل اروپایی مدرنیتۀ سکولار شده فقط ارزش صادراتی محدودی دارد. مهم ترین عامل در ایجاد بحران های معنا در جامعه و زندگی فرد احتمالاً سکولاریتۀ به ظاهر مدرن نیست، بلکه کثرت گرایی مدرن است. مدرنیته به معنای افزایش کمّی و همچنین کیفی متکثر شدن است. علل ساختاری این واقعیت به خوبی شناخته شده است: رشد جمعیت و مهاجرت و به دنبال آن ها، توسعه شهرنشینی؛ متکثر شدن به معنای فیزیکی و جمعیتی؛ اقتصاد بازار و صنعتی شدن که مردم را از متفاوت ترین انواع دور هم جمع می کند و آنها را به دادوستد مسالمت آمیز معقول با یکدیگر وامی دارد؛ و حاکمیت قانون و دموکراسی که ضمانت های نهادی را برای این همزیستی مسالمت آمیز فراهم می کند. رسانه های ارتباط جمعی (هم مطالب چاپی که بر سواد عمومی ـ که با آموزش اجباری در کل جمعیت گسترش می یافت ـ تکیه داشت و هم جدیدترین رسانه های الکترونیکی) به طور مداوم و مؤکد تکثر روشهای زندگی و تفکر را نمایش می دهند اگر کنش و واکنش های برخاسته از این تکثر با انواع «حصارها» محدود نشود، این کثرت گرایی کاملاً مؤثر واقع می شود و یکی از پیامدهایش بحران معنایی «ساختاری» است.