هرروز تحت هر نوع فشاری از زندگی هستیم و همهجور دردی رو تحمل میکنیم ولی بازم بهمون میگن نیمهی پر لیوان رو ببین، مثبت فکر کن، اگه بدتر میشد چی. صفحهی اینستاگرام رو که باز میکنی میبینی پر از عکس و فیلمهاییه که مردم از خودشون یا بقیه به اشتراک گذاشتن و یه متن انگیزشی زیر تصویرشون گذاشتن. بااینحال، اگه انقدر اوضاع گلوبلبله، پس این احساسات منفیای که داریم از کجا نشئت میگیرن؟
نکتهی مهم دقیقا توی همین سوال پنهان شده؛ بهخاطر اینکه واقعا اوضاع انقدر گلوبلبل نیست. آدما فقط سعی میکنن با روکش مثبتنگری، حقایق تلخ زندگی رو پنهان کنن.
وایتنی گودمن، درمانگر پرطرفدار و نویسندهی خلاصه کتاب مثبت گرایی سمی، آخرین تحقیقات علمی توی این زمینه رو همراه با مثالهای روزمره و ملموس و داستانهای متفاوت نشون میده که چقدر این مثبتنگریِ الکی میتونه برای خودمون و روابطمون مضر باشه و راههای سادهای برای تجربه و کار روی احساسات دشوار ارائه میده. گودمن بهت یاد میده که چطور توی این شرایط سمی خودت رو گول نزنی، رشد کنی و یاد بگیری که همیشه خود واقعیت رو نشون بدی.
نویسندهی کتاب معتقده که تمرکز صرف روی مثبتنگری باعث میشه تا ما خطرات زندگی رو نبینیم، احساساتمون رو سرکوب کنیم و واقعیت رو برای خودمون تحریف کنیم و وقتی همهی این موارد رو کنار هم میذاری، میبینی که پیامدی جز فروپاشی زندگی نداره. البته منظور نویسنده از مثبتنگری سمی این نیست که کلا مثبتنگری رو کنار بذاریم. نویسنده صرفا میخواد اینو بگه که ما باید یاد بگیریم چطور از مثبتنگری استفاده کنیم و کجاها از مثبتنگری فاصله بگیریم.