ایران،سرای من:همه جای ایران سرای من است

یکی از غنی ترین و پرچالش ترین مضامین و موضوعات در آثار نظم و نثر همه فرهنگ ها و گویش ها مفهوم وطن است. آدمی همواره پیوندی عمیق و تعلق خاطری توصیف ناپذیر نسبت به وطن را در قلب خود جای داده است تعلق خاطری که اغلب با حس وابستگی غریبی توام است. گرچه مرزِ وطن در نگاه های مختلف بسته به زمان و شرایط متفاوت بوده است.

اما شاید همان عشق و وابستگی را بتوان مهم ترین وجه اشتراک آثار خلق شده در این موضوع به شمار آورد. کتاب همه جای ایران سرای من است از افقی بدیع به آثار برجسته کهن تا معاصر نگریسته و کوشیده است مجموعه ای جامع از وطن نامه های ادبیات زبان مادری و نیز ادبیات دیگر ملل را در خود جای دهد. این کتاب واژه های وطن بوم میهن سرزمین را در اشعار و دل نوشته های شاعران و نویسندگان بزرگی همچون رودکی «فردوسی» حافظ «شریعتی» شفیعی کدکنی «نظامی گنجوی» مولوی «دهخدا» بهار «قآنی» و..... بررسی کرده است. این کتاب تلاش دارد وطن را از هر لحاظ در اشعار و دست نوشته های بزرگان تعریف کند؛ گاه این وطن زمینی است و گاه آسمانی.