ذهن جاذب

دکتر ماریا مونته سوری (۱۹۵۲-۱۸۷۰) پس از طی مدارج علمی در رشته‌های پزشکی، روانشناسی و انسان‌شناسی با تحقیق و مشاهده و مکاشفه در حوزه کودک، فلسفه و متد منحصر به فرد خود را بنیان نهاد.

او که از دوران کودکی تحت فشار برنامه‌های آموزشی خشک مدارس بود، تصمیم گرفت تا فرصت‌های متنوع دیگری را برای کودکان فراهم کند. او در این مسیر آموخت که نمی‌تواند به شیوه کارشناسان رفتار نگر کودکان را مجبور به فراگیری یکسری از اصول و یا اطلاعات کند. او معتقد بود که کودکان باید حق انتخاب داشته باشند و در انجام کارهای خود آزادی را تجربه کنند. به این منظور الگویی جدید را در آموزش کودکان خردسال آغاز کرد.

دکتر ماریا مونته سوری بر این عقیده بود که کودکان در مقطع ابتدایی زندگی دارای دوره های حساس رشد هستند. او ذهن کودک را از بدو تولد تا شش سالگی “ذهن جاذب” اطلاق می کرد. درست در این بازه سنی است که کودک اشتیاق و توایی‌ای وصف‌نشدنی برای آموختن دارد و جهان پیرامونش، به تمامی محرکیست قوی در راستای این آموزش، فرآیندی کاملا ناخودآگاه و بدون زحمت. در این سنین کودک عملا به گیرنده‌ای نسبت به محرک‌های خارجی مبدل می‌شود. در این میان نقش مربی این است که با توجه به این مقطع زمانی حساس و خطیر تنها با معرفی ابزار و فعالیت‌هایی که منحصرا در جهت تحریک ذهن کودک طراحی شده، او را در مسیر شناخت دنیای پیرامونش یاری می‌رساند.