بلکه داها دئینمه دیم

آتش گویی در دنیای دیگری روشن بود و اکنون پرندگان از اتاقی به اتاق دیگر می پرند پنجره ها افتاده اند، رختخواب پوشیده از سنگ است اجاق آکنده از تکه های آسمان که رو به خاموشی می رود. دیدم که شعر برایم آشناست. این آشنایی از کجا آمده بود؟ بلافاصله پی بردم که مرا به یاد شعر صالح می اندازد… آری! شعر صالح شعر انسان تراژیک عصر ما، با زبان وحشی، در حال اعجاب آور است.