موراکامی در یازده مقاله از ادبیات و چگونگی نویسنده شدن و جهانبینیاش و همچنین خلقوخوی خود و نظرش نسبت به موسیقی و رمانهای برجسته سخن گفته است. حتی با اشراف تمام به رویدادهای جاری کشورش، نظیر اشکالات نظام آموزشی و چگونگی انتشار آثارش در کشورهای خارجی (بهویژه انگلیسی زبان) و همت خودش در جا باز کردن برای معرفی بینالمللی کتابهایش چنان صمیمانه حرف میزند که هم برای خوانندۀ عام مفید است و هم نکات فراوانی دارد که به درد نویسندگان میخورد.