ویسپرد

ویسپرد جزء متون اوستای متأخر است. اوستای متأخر پنج ششم از کتاب دینی امروزهٔ زردشتیان را تشکیل می دهد. در این بخشها با اعتقادات متأخری رو به رو هستیم. پس از زردشت و شاید هم زمان با او، بسیاری از عقاید کهن هند و ایرانی و اساطیر مربوط به خدایان پیش زردشتی با عقاید زردشت درآمیخت و متون اوستایی متأخر به وجود آمد.
معنی ویسپرد همهٔ ردان «یا همهٔ سروان» است. مطالب آن شباهت فراوان به یسن ها دارد و احتمالا از روی متون یسن ها اقتباس شده است. متون ویسپرد را همراه با بخش هایی از یسن ها در مراسم آئینی نوروز و گاهانبارها (جشن های شش گانه فصلی) می خوانند.