آن گاه که الهه ای شوم

فاطمه ناعوت در 18 سپتامبر 1964 در منطقه‌ی «سرای‌القبة» قاهره و در خانواده‌ای فرهیخته دیده به جهان گشود.
از این بانوی مصری تاکنون هشت مجمـوعه شعـر با عناوینی چون: «تلنگر»، «در فاصله‌ی یک سانتی‌ زمین»، «بخش طولی حافظه»، «روی دست زن»، «اندام گل»، «نام من دشوار نیست»، «شادی آفرین»، «فرومایگان، موسیـقی را نمـی‌شنوند» و «ایـوان من منـزلگه پرندگان است»، به چـاپ رسیـده است که عمـدتا در قـالـب سپیـد سـروده شده و برخـی از آن‌هـا به چنـد زبـان زنـده‌ی دنیا ترجمه شده‌اند. در حوزه‌ی ترجمه نیز ناعوت آثار بسیار مهمی را از چهره‌های شناخته‌شده‌ی جهان اندیشه به عربی برگردانده است.
برجسته‌ترین عنوانی که ناعوت تاکنون موفق به اخذ آن گشـته، جایزه‌ی جهـانی جبـران خلیل جبران به عنوان برترین چهره‌ی ادبی سال 2014 است که توسـط انجمن احیاء میراث ادبی در سیـدنی استرالیـا به او اعطـا شد. همچنین در همین سال، به انتخاب مجلۀ عربی «الحصاد» در فهرست پانزده زن تأثیرگذار و قدرتمند جهان عربی قرار گرفت.
فاطمه ناعوت، بی‌شک امروزه از بلندترین صداهای ادبیات جهان عربی قلمداد می‌گردد؛ شاعر و نویسنده‌ی دغدغه‌مندی که از فریادهای آرمان‌خواهانه‌ی خود چه در قامت یک روزنامه‌نگار و جستارنویس و چه در قاب شعر و ادبیات، آنی بازنایستاده است. شعر او آئینه‌ای‌ست از مسائل مغفول‌ مانده‌ی امروز جوامع شرقی و عربی؛ موضوعاتی از قبیل: حقوق زنان، احترام به اقلیت‌ها،مبارزه با افراطی‌گری، حیوان‌آزاری، نژادپرستی و بی‌عدالتی...