ادیسه

در سه هزار سال پیش دو منظومه به زبان یونانی قدیم توسط هومر سروده شده که شاید بیش از هر اثر ادبی دیگر در سراسر جهان شهرت داشته باشد. منظومهٔ اول را ایلیاد و منظومهٔ دوم را به یونانی ادوسئوس می‌نامند و این کلمه در برخی زبان‌های اروپایی ادیسه خوانده می‌شود و در زبان فارسی نیز بیشتر بدین نام معروف شده است.
این منظومه نیز مانند ایلیاد شامل 24 سرود است. سراسر این منظومه شرح بازگشت اولیس و سفرهای او پس از جنگ ترواست که به کشور خود ایتاک برمی‌گردد. در این حماسه گویندهٔ این سخنان وقایع را از زبان پهلوان داستان آورده و حوادث ناگواری را که پس از رفتن از جزیرهٔ کالیپسو بر او گذشته نقل کرده است.
در آغاز این منظومه گفته شده است که چند سال از گرفتن شهر تروا گذشته بود و در این مدت اولیس بیهوده می‌کوشید به کرانه‌های ایتاک برسد و زادگاه خویش را بازیابد.
در ادیسه سلسلهٔ حوادث و وقایع به سرعت در پی یکدیگر می‌آیند. ادیسه آیینه‌ای از تمدنی کاملتر است که به هنرها بیشتر متوجه بوده و آسایش زندگی در آن آشکارتر است و بدین‌گونه حماسه‌ای از مردمی‌ست که سوداگران و سیاحت‌گران سرزمین‌های دوردست بوده‌اند.