ریاض المحبین بین سالهای ١٢٦٤ تا ١٢٧٠هـ .ق در زمینه اخلاق و عرفان نوشته شده است. این کتاب شامل حکایات داستانی و تاریخی درباره محبت و اقسام آن است که با چاشنی تمثیل ها آیات احادیث و سخنان بزرگان و مشایخ پرداخته شده است. نویسنده ریاض المحبین رضاقلی ابن محمدقلی نوری شاعر نیز بوده و شعرهای بسیاری عمدتا در قالب مثنوی از خود در این کتاب گنجانده است. همچنین بخش دیگری از اشعار او در پایان کتاب مضمونی پرسوز و گداز از حماسه حسینی دارد که در زمره تأثر برانگیزترین اشعار عاشورایی قرار میگیرد و بیانگر و اعتقادات راسخ احساسات نویسندهٔ ریاض المحبین به خامس آل عبا و یاران باوفای اوست.