گزینه اشعار رابرت فراست

باران به باد گفت،

«تو پیش بران و من تیرباران می‌کنم»

و هردو باغچه باغ را چنان کوبیدند

که گل‌ها به زانو در آمدند،

و خسته و کوفته فرو خفتند... گرچه نمردند.

می می‌دانم که گل‌ها چه احساسی داشتند.