انقلاب بهمن 57 در ایران به مثابه یک فروپاشی و انفجار سیاسی و اجتماعی، بازتاب دگردیسی های سیاسی، اجتماعی و طبقاتی و نیز از هم گسیختگی های ارزشی و معنایی گسترده ای بود که در سایه فقدان یک فضای عمومی رسمی و شفاف با پهنای وسیعی در اعماق لایه های مختلف اجتماعی شکل می گرفت. با توجه به چنین زمینه ای کتاب حاضر به بررسی و واکاوای نقش تاثیر انسجام گفتمانی علی شریعتی در ایجاد یک نظم هویتیی و معنایی خاصی پرداخته است که در چارچوب ایدئولوژیک خود توانست به بسیج بخشی از لایه های اجتماعی در حال دگردیسی علیه نماد ها نشانه ها و سمبل های معنایی و سیاسی نظام حاکم یاری رساند.