نظریه امور غیرجسمانی

ماتریالیسم رواقیون بر این اصل بدیهی متکی است: «هر آنچه وجود دارد جسم است». پس چگونه است که رواقیون، علاوه بر «اجسام»، از اموری «غیر جسمانی» نیز سخن می گویند و مصادیق آنها را خلاً، زمان، مکان و امر بیان «ناپذیر» به شمار می آورند. اما امر «غیر جسمانی» به راستی چیست؟ و اگر تنها «جسم» وجود دارد، آیا باید نتیجه بگیریم که امر غیر جسمانی وجود ندارد؟ در این صورت، «نظریه امور غیر جسمانی» چه نقشی را در منطق آنها ایفا می کند؟ و سرانجام اینکه امر «بیان پذیر» چیست و چه جایگاهی در این نظریه دارد؟
امیل بریه در کتاب حاضر میکوشد به پرسش هایی از این دست پاسخ دهد و نظریه رواقیون درباره امور غیر جسمانی را از ابعاد مختلف بررسی کند. این کتاب از زمان انتشار نخست خود در سال ۱۹۰۷، تاکنون منبعی دست اول برای فهم منطق رواقی و الهام بخش متفکران بزرگی از جمله ژیل دلوز بوده است.