مرد و شتر

کتابِ شعرِ مرد و شتر سه بخش دارد که می‌توان آن‌ها را این‌گونه نام‌گذاری کرد: سفید، خاکستری، سیاه. مفاهیم و مضامین و زمینه‌های فلسفی در هر سه بخش مشترک‌اند: مرگ، نیستی، حسرت و حرمان، فقدان، ناتمامی و کشفِ خود؛ مفاهیمی که از همان اولین شعرها و کتاب‌های استرند با او بوده‌اند، کم‌کم رشد کرده‌اند، و در این مجموعه به اوج و شکوفایی رسیده‌اند، شکلی روایی و نزدیک به نثر دارند، شعرِ گفتارند. اما چه‌گونه گفتنِ این مفاهیمِ مشترک در هر بخش متفاوت است.‏

استرند، که در شعرهای بخشِ یکم زبان را طنزآلود به کار گرفته است، در بخشِ دوم لایه‌های عمیق‌ترِ معنا را می‌شکافد و نیچه‌وار درمی‌یابد فرایندِ شدن از «هیچ» می‌آغازد و به «هیچ» می‌انجامد. بخشِ سومِ کتاب تماماً منحصر است به شعرِ بلندِ «شعری پس از هفت کلمه‌ی آخر» که اشاره دارد به واپسین گفته‌های حضرتِ عیسا بر صلیب.‏