در این کتاب آمده است: نوشتن از حسین بن علی (ع) و حماسه بزرگ عاشورا کاری بس دشوار است. حادثه چندان شکوهمند و ژرفناک است که دست و دل نویسنده می لرزد. عظمت دریایی پهناور و موج خیز را می بیندو حقارت خویش را، چونان قطره ای که پهنای دریا خجل و سرافکنده اش می دارد. آری نوشتن در این عرصه بس دشوار است. مگر عنایتی باشد و هدایتی و عشقی که لاابالی و بی پرواست.
عاشورا عظیمترین و گسترده ترین نماد حق است و حق راستین ترین کائن. هر کجا حقی پایمال شد جانها افسرده، طبیعت کدر، زمان پلید، و عرصه ها و هامونها تاریک می گردد چرا که حق به مثابه یک واحد سیال در انسان و طبیعت جاری است. اگر حقی در یک عرصه یا قلمروی پایمال شد انسان و طبیعت می پژمرد و تنها یک تن یا یک گروه صدمه نمی بینند بلکه جنایت به اعماق تاریخ و روح زمان سرایت می کند و حق در سرشت همه اشیاء و اعیان مصدوم می گردد. آب حیات می خشکد و سرسبزی و رشد و نشاط و تعالی از تکاپو فرو می ماند و روح های آزاد به بردگی و زبونی کشیده می شوند. (ص۱۳و۱۴)