بازنمایی،به رسمیت شناختن و احترام در سیاست جهانی

روابط ایالات متحده و ایران در این اثر از طریق ایده‌هایی در مورد هویت، بازنمایی و به رسمیت شناختن درک می‌شود. از طریق این رویکرد، خانم کنستانس دانکامب استدلال علی را مطرح می‌کند که نحوه بازنمایی و به رسمیت شناختن یک دولت -یا به رسمیت شناختن نادرست- بر انتخاب‌ها و رفتارهای سیاست خارجی آن تأثیر می‌گذارد. استدلال او از بین‌الاذهانی بودن و ماهیت تکراری تجارب و تصاویر دولت‌ها در امور بین‌الملل صحبت می‌کند. بازنمایی‌ها راهی برای مرزبندی خود و دیگران و ایجاد هویت هستند که دانکامب آن را با عواطف و احساسات، به ویژه احترام یا بی‌احترامی، خشم، ترس، شرم و تحقیر مرتبط می‌کند. در سطح ملی، آنها ساختارهای قدرت و سلسله‌مراتب را منعکس می‌کنند، جایی که معانی دشمنی، اخلاق و درستی عمل را می‌سازند. با این حال، هویت‌ها در پیوند و کنار هم قرار گرفتن با غیریت وجود دارند و پاسخ‌ها و رد این بازنمایی‌ها عوامل قدرتمندی در تقویت هویت‌ها و رفتارهای دولت هستند. تلاش برای احترام نقش ویژه‌ای در این کار دارد. نیاز به به رسمیت شناختن بر اهمیت این که دولت‌ها احساس کنند توسط دیگران پذیرفته شده و به رسمیت شناخته شده‌اند تأکید می‌کند و از عزت نفس و احساس قدرت یک دولت در سیستم بین‌المللی صحبت می‌کند. بنابراین، شناخت نادرست تهدید کننده است و تصویری بیگانه از خود ارائه می‌کند که مفاهیم و معانی نادرستی به آن پیوسته است.