نقال ها

پائولین کائل، اندرو ساریس و راجر ایبرت سه نفر از منتقدان مشهورترین فیلمهای آمریکایی بودند که مشهورتر از بسیاری از فیلمهایی هستند که درباره آنها نوشتند. اما سهم قابل توجه آنها در انتقاد رو به رشد فیلم آمریکایی در دهه 1960 و بعد از آن عمیقا تحت تأثیر چهار منتقد قبلی قرار گرفت: اوتیس فرگوسن، جیمز ایگی، مانی فاربر و پارکر تایلر. در طول دهه های 1930 و 40، فرگوسن، اگی، فاربر و تایلر آنچه را که روی صفحه نمایش بود با شدت مورد بررسی قرار ندادند که قبلا در بررسی های رایج مشاهده نشده بود. گرچه توسط رسانه های هنری آن روز تا حد زیادی نادیده گرفته می شد، اما آنها نوع بحث جدی فیلم هایی را که دهه ها بعد توسط کائی ، ساریس، ابرت و معاصرانشان محبوب می شدند، اصلاح کردند.