عطر درمانی (آروماتراپی)

دنیای روغن های فرّار دنیایی است سرشار از ظرافت و لطافت و نشاط و سرزندگی. عطر روح انگیز و زندگی بخش گیاهان از نعمت های گرانقدری است که خداوند بزرگ به زمین و زمینیان ارزانی داشته است- هم او که « دایه ابر بهاری را گفته» که بوستانی عطرآگین «در مهد زمین» بپرورد، تا تو محظوظ از گشت و گذار در میان چمنزارها و گلزارها و شاخسارها «هر نفسی که فرو» می دهی به راستی تو را «مُمّد حیات» باشد و «مُفرح ذات.»
تا اواخر دهه 1970 اصطلاح عطر درمانی در بیرون از فرانسه چندان شناخته نشده بود. عده ای معنقدند که احتمالاً شیمیدانی فرانسوی، به نام رنه گاته فوسه، که در یک کارخانه عطر سازی کار می کرد، در دهه 1920 این اصطلاح را که برای نخستین بار دو واژه ی «عطر» (رایحه یا بوی یک ماده) و «درمان» را به هم پیوند می داد، وضع کرده باشد. وی مایل بود کاربرد درمانی عصاره های گیاهی خاص -یا همان اسانس ها- را از کاربرد این مواد، صرفاً به عنوان مواد اولیه تولید عطر، متمایز سازد. با این همه، کاربرد گیاهان معطر برای مقاصد درمانی، شفابخشی یا ارتقای سلامت به قدمت کاربرد گیاهان به عنوان دارو است- یعنی، شاید به قدمت عمر بشر بر روی کره زمین باشد. بنابراین، احتمالاً هرگز هیچ دوره ای بدون عطر درمانی نبوده است که بشر از مواد گیاهی معطر برای بهبود سلامت و شفابخشی استفاده نکرده باشد.